Łowiectwo podwodne w Chorwacji – Podvodni ribolov
___________________________________

W Chorwacji obowiązuje zakaz polowania w wodach słodkich. Na łowiectwo podwodne w Adriatyku wymagane jest wykupienie licencji.

Licencje okresowe można kupić online lub w klubach, w biurze portu oraz w niektórych sklepach łowieckich i agencjach turystycznych.

Licencje online są do kupienia na stronie Chorwackiego Stowarzyszenia Rybołówstwa Sportowego na Morzu https://www.hssrm.hr/ Najwygodniejsza forma. Wchodzimy w górną zakładkę “WEB SHOP”, jest wybór języka.
Licencje na rybołówstwo sportowe są ważne tylko z ważną roczną kartą członkowską Chorwackiej Federacji Rybołówstwa Sportowego na Morzu lub z ważną kartą członkowską federacji rybołówstwa sportowego innego kraju.
Składka członkowska za przynależność do chorwackiego klubu + wpisowe 10 euro / rok kalendarzowy – formalność załatwiamy na stronie przy zakupie licencji.
Licencja:
dniówka – …. (było 60 kn)
3 dni – …. (było 150 kn)
7 dni – 39,82 euro
30 dni – ….. (było 700 kn)

W celu uzyskania wszelkich dodatkowych informacji związanych z zakupem licencji sportowych, należy skontaktować się z Chorwackim Stowarzyszeniem Rybołówstwa Sportowego na Morzu pod adresem CFOSA@RI.HTNET.HR lub telefonicznie 051/21 21 96, 385099 2000 644. Zezwolenia są sprzedawane również za pośrednictwem stowarzyszeń członkowskich HSSRM w całej Chorwacji. Listę stowarzyszeń i dane kontaktowe: https://www.hssrm.hr/udruge  Licencje wydawane są w formie elektronicznej i możliwe jest dokonanie wpłaty na konto klubu po uzgodnieniu, a licencja zostanie dostarczona e-mailem.
Licencje roczne są tylko dla Chorwatów i osób z pobytem stałym.

Przepisy: Dziennik Urzędowy, rozporządzenie w sprawie wędkarstwa sportowego i rekreacyjnego na morzu: https://narodne-novine.nn.hr/clanci/sluzbeni/2017_12_122_2785.html

Przy zakupie zezwoleń spotkamy nowe dla nas sformułowania, warto wiedzieć co oznaczają. Kilka przydatnych artykułów z rozporządzenia:

Artykuł 2.1) Lov na veliku ribu (Łowienie dużych ryb) – chodzi o wędkarstwo typu Big Game, ciężkie wędki, troling za łodzią – typowe wędkarstwo morskie zestawami tuńczykowymi.

Artykuł 7.1) Zabrania się łowienia z kuszą podwodną przy użyciu urządzeń umożliwiających osobie nurkującej oddychanie w morzu.

2) Podczas łowienia podwodnego zabrania się holowania łowcy ze statkiem i / lub używania podwodnego skutera.

Artykuł 12.1) Najmniejsze rozmiary gatunków ryb i innych organizmów morskich, które można łowić i zbierać w ramach rybołówstwa sportowego i rekreacyjnego:

W przypadku gatunków niewymienionych w powyższej tabeli przepisy Rozporządzenia Rady (WE) nr. 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. W sprawie środków zarządzania na rzecz zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa na Morzu Śródziemnym:

Wybrane okresy ochronne:
Sargus ((Diplodus saragus saragus) 15.03-30.04
Kielec właściwy (Dentex dentex) 15.04-15.06
Karb (Sciaena umbra) 15.05-15.07
Granik wielki (Epinephelus marginatus) 01.07-31.08
Drozd (Labrus viridis) – stale

Polować wolno tylko w dzień, od wschodu do zachodu słońca. Można korzystać z latarki, łowca musi posiadać boję, może używać maksymalnie 2 kusze. Ryb nie wolno nam sprzedawać, dzienny limit połowu  to 5 kg. Kontrole nie są rzadkością, lubi podpłynąć policja, łodzie mają niczego sobie, a na rybach się znają 😉

Rybołówstwo rekreacyjne i sportowe jest zabronione w portach i małych portach oraz na publicznych plażach i kąpieliskach od 1 maja do 1 października. Wędkowanie jest również zabronione w specjalnych rezerwatach, ujściach rzek Dragonja, Mirna, Raša, Riječina, Zrmanja, Jadro, Žrnovnica, Cetina, Neretva i Rijeka Dubrovačka, a także w kanale Lim, zatoce Medulin i zatoce Klimno na wyspie Krk.

Łowienie ryb na terenach Narodowych Parków Przyrody Brijuni, Kornati i Mljet jest regulowane specjalnym prawem (Ustawa o ochronie przyrody).

Kielec własciwy (Dentex dentex), wym. ochronny 30 cm. Jeden z cenniejszych gatunków, na które polujemy w basenie Morza Śródziemnego. Osiąga ok. 1 m długości i 15 kg wagi. Drapieżnik, polujący na ryby, głowonogi i mięczaki.Występuje już od kilku metrów głębokości. Młode osobniki zapuszczają się w strefę przybrzeżną, pamiętajmy o wymiarze ochronnym. Mięso smaczne, doskonały do smażenia lub pieczenia.

Granik wielki (Epinephelus marginatus), często błędnie nazywany strzępielem. Wymiar ochronny dla wszystkich graników (m. in. Epinephelus costea – którego ostatnio częściej widuję) w Chorwacji 45 cm. W Chorwacji okres ochronny 01.07-31.08. To na nie po II Wojnie Światowej, polowali trzej podwodni muszkieterowie: Jacques-Yves Cousteau, Philippe Taillet i Frederic Dumas. Dziś Grannik wielki jest gatunkiem nieprawdopodobnie przełowionym. By przekonać się, ile Epinephelus’ów powinno być na każdym skalistym fragmencie wybrzeża, warto zanurkować w podwodnych rezerwatach, np. Illes Medes na Costa Brava w Hiszpanii. Po kilkunastu minutach przestajemy liczyć ogromne ryby. Każdy po 5-10-15 i więcej kg. Są w każdej grocie… Jest to gatunek terytorialny, zamieszkujący rozpadliny skalne. Będzie bronić przed nami swojego terytorium. Duży 15-25 kg Granik wypłynie z groty, ustawi się do nas bokiem i nastroszy płetwy, by nas odstraszyć. W miejscach odwiedzanych przez scuba-diverów, gdzie nie ubito ostatnich “strzępieli”, nurkowie czasem dokarmiają te ryby. Oswojone, chętnie wypływają z grot, domagając się jedzenia.
Zabicie dzikiej ryby, która broni przed nami swojego terytorium, nie mieści się z żadnych normach etyki łowieckiej.
Wspominam każdego spotkanego Granika. Cieszę się jak dziecko, gdy spotkam kolejnego, nawet bardzo młodego. Są to nieprawdopodobne ryby, warte podwodnych obserwacji. Możemy przez wiele lat wracać do naszego “strzępiela”, mieszkającego w grocie, o której tylko my wiemy.
Nie strzelajmy do nich i nie dokarmiajmy ich. Wystawiamy je w ten sposób na niechybną śmierć z ręki innego łowcy, który wykorzysta zaufanie tej pięknej ryby.

Dorada, Dorad, Sparus złotogłowy (Sparus aurata), cenna zdobycz podwodnych łowców, nieufna i trudna. Bardzo smaczna ryba, ceniona już w antycznej Grecji. Obecnie hodowana w akwakulturze (w morskich sadzach) na masową skalę, podobnie jak labraks. Wym. ochronny 20 cm. Jak ją pod wodą rozpoznać? Dla nas wszystkie z rodziny prażmowatych takie same 😉  Charakterystyczny masywny łeb, czarna nieregularna plama za głową, płetwa ogonowa mocną wcięta z czarną dobrze widoczną obwódką. Pływa często w pojedynkę lub w kilka sztuk za stadem amareli. Pokrojem ciała przypomina sargusa – ten ma czarna plamę na nasadzie ogona zamiast nad pokrywą skrzelową. Po upolowaniu kilku sztuk, nauczymy się je sprawnie wychwytywać wzrokiem, po sposobie pływania, zachowania się, nawet z odległości 20-25 m.

Sargus (Diplodus sargus sargus), wspomniany przy doradzie, do której podobny jest pokrojem. Wyraźnie wcięty ogon z czarną obwódką, czarna plama na nasadzie ogona. Pływa w małych grupach. Osiąga do 45 cm, przeważnie 25 cm długości, a wymiar ochronny 23 cm.
By ułatwić nam poruszanie się w rodzinie ryb prażmowatych, małe sargusy mają ciemne pręgi, które wraz ze wzrostem zanikają 😉

Amarel (Diplodus vulgaris), to ten z dwoma bardzo wyraźnymi czarnymi pasami – na karku i przed nasadą ogona. Najczęściej przez nas spotykany z rodziny prażmowatych, przeważnie w dużych stadach. Długość do 45 cm, przeważnie ok. 20 cm… a wymiar ochronny 18 cm.

Oblada (Oblada melanura), dorasta do 30 cm dł. Żyje w stadkach, często pływa w toni. Nie dajmy się zwieść jej niewinnemu wyglądowi, pokrojem trochę przypomina płoć, ale potrafi nieźle pokaleczyć dłoń ściągana ze strzały. W ciepłych morzach, nawet te niewinnie wyglądające, mają uzbrojenie jazgarza :/
Ma czarną plamkę na nasadzie ogona, jak większość prażmowatych, lecz uwaga po niej łatwo ją od innych odróżnić – plamka ta jest w pięknej białej otoczce, widocznej z daleka. Wprawny łowca z daleka widzi, że są to oblady – pływają zdecydowanie najwyżej w masie wody, są bardzo aktywne – po prosu nie do podrobienia.

Cefal (Mugil cephalus), dorasta do 60-70 cm dł i 2-4 kg wagi. Ciało podłużne, wrzecionowate. Grzbiet szary, wzdłuż boków ciała 9–10 ciemnych smug.  Płetwa grzbietowa dwudzielna: przednia z 4 twardymi promieniami, tylna z dwoma pierwszymi twardymi promieniami. Żyje stadnie, pływa w powierzchniowej warstwie wody, często spotykany w ujściach rzek. Tarło wiosną, często w ujściach rzek. Mięso białe, smaczne, choć doradzie czy labraksowi nie dorównuje. Nieufny, trzyma dystans. Na cefale warto wybrać się z długa kuszą.

Morlesz pręgowany (Lithognathus mormyrus), dorasta do 55 cm, wymiar ochronny 20 cm. Po chorwacku ovćica… żeruje nad dnem jak pasąca się owca. Ma charakterystyczne pionowe, lekko brązowe pasy. Żywi się robakami i mięczakami, które wygrzebuje z piasku.

Zebryl (Diplodus cervinus), czasem spotykany przez nas w Adriatyku. Spory jak na prażmowate, dorasta do 55 cm. Charakterystyczne duże pionowe czarne lub ciemno-brązowe pasy. Można go spotkać przy skalistym dnie, lubi skalne kryjówki.

Barwena (Mullus surmuletus), denna ryba, pokrojem przypomina naszą brzanę. Dorasta do 40 cm, przeważnie 20-25 cm. Wymiar ochronny całej rodziny Mululus spp. 11 cm. Dwoma dużymi wąsami grzebie w piasku, poszukując bezkręgowców. Stadko barwen wzbija przy tym tumany mułu. Wykorzystują to inne ryby, towarzysząc barweną w żerowaniu i łapiąc ewentualnych uciekinierów. Bardzo smaczna ryba.

Scorpena (Scorpena scrofta), długość do 50 cm